Φίλε Βαθμοφόρε,

ένα μεγάλο μπράβο που και φέτος θα καταφέρεις να κάνεις θερινή κατασκήνωση με το τμήμα σου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ που αφήνεις δουλειές, οικογένεια, παιδιά, ξεκούραση, διακοπές, βόλτες, βραδινές εξόδους, φίλους και πολλά πολλά ακόμα.

Σε κοιτώ στα μάτια και σου λέω ότι θα είμαι δίπλα σου στα δύσκολα. Μην διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου όποτε το έχεις ανάγκη. Προετοιμάσου για τα δύσκολα και εύχομαι να μην έρθουν ποτέ. Πάρε ένα άδειο σακίδιο μαζί σου και γέμισε το με αναμνήσεις, παιδικές φωνές, χαμόγελα, έντονες στιγμές και γλυκά δάκρυα χαράς.

Στο τέλος της ημέρας σου πάρε μια βαθιά ανάσα, δες τι πραγματικά έχεις κάνει μέσα στην ημέρα που πέρασε. Μίλα στον εαυτό σου και άλλαξε αυτό που εσύ πιστεύεις οτι θα σε κάνει καλύτερο. Κάνε την αυτοαξιολόγηση σου και έπειτα αξιολόγησε τον συνεργάτη δίπλα σου. Χτύπα τον γλυκά στον ώμο και δώσε του δύναμη να έχει και αύριο τον καλύτερό του εαυτό.

Αν κάποια στιγμή “χαθείς” μέσα στην κατασκήνωση, το βράδυ πήγαινε σε ένα ξέφωτο και δες τον μεγάλο μας φίλο το φεγγάρι…

“Καθομαι και χαζεύω τα αστέρια, στην εξοχή φαίνονται τόσα πολλά! Άλλα μικρά ,άλλα μεγάλα, άλλα πιο αδύναμα, άλλα πιο φωτεινά. Το καθένα μοναδικό.

Μοναδικό όπως και αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας. Με αστέρια μοιάζουν. Έχουν κι αυτά μια συγκεκριμένη διάρκεια ζωής. Άλλα μεγαλύτερη και άλλα μικρότερη. Έρχονται να δώσουν λίγο φως στη ζωή σου, μια διαφορετική οπτική και έπειτα από λίγο όλα “σβήνουν”, όλα απλώς χάνονται από το οπτικό σου πεδίο.

Ξαφνικά κοιτώντας τον ουρανό πέφτει ένα αστέρι και συνειδητοποιώ πως τελικά οι στιγμες είναι σχεδόν ίδιες με τα πεφταστέρια. Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι φεύγουμε. Το θέμα είναι το μεσοδιάστημα να το γεμίσουμε με όμορφες στιγμές διαλεγμένες μία προς μία.

Σαν τα πεφταστέρια λοιπόν και οι στιγμες, άλλες σε φωτίζουν για καιρό και “λάμπουν” πάντα εκεί για σένα, άλλες έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης καθώς το φως τους δεν μπορεί να φωτίσει για πάντα.

Κι άλλο αστέρι έπεσε. Νομίζω πως αρχίζω να μελαγχολώ. Με κάθε αστέρι που πέφτει αντί να κάνω μία ευχή, όπως όλοι, μετράω απώλειες. Μετράω χαμένες στιγμές. Μετράω χαμένο χρόνο. Μετράω βράδια που ήμουν μόνος μου, παρέα μόνο με τα αστέρια. Με κάθε αστέρι που πέφτει φέρνω στο νου μου το αύριο. Σκέφτομαι τι μπορεί να φέρει.

Τα αστέρια πέφτουν το ένα μετά το άλλο και έχω αρχίσει να φοβάμαι πως στο τέλος δεν θα μείνει κανένα καρφιτσωμένο στον ουρανό να κάνει παρέα στο φεγγάρι. Ο συνειρμός που κάνω δεν μου αρέσει.

Αν δεν μπορούν τα αστέρια να μείνουν δίπλα στο φεγγάρι για πάντα που είναι κάθε μέρα μαζί, πως ελπίζουμε να μείνουν οι αναμνήσεις μας; Κι αν τελικά μείνουμε τελείως μόνοι;

Δεν μου αρέσει αυτή η σκέψη.

Κοιτάζω το φεγγάρι του χαμογελάω και υπόσχομαι πως στο επόμενο αστέρι που θα πέσει, αντί να μετρήσω τις στιγμές που χάθηκαν θα κάνω μία ευχή. Μία ευχή όλα τα πεφταστέρια να είναι αναμνήσεις που τις στέλνει το φεγγάρι δίπλα μας να μας κάνουν παρέα. Στιγμές και αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν για πάντα.

Καληνύχτα λοιπόν φεγγαράκι μου και μην ανησυχείς, έχει πολλά αστέρια εκεί πάνω. Δεν θα μείνεις μόνο.”

Εύχομαι φέτος στην κατασκήνωση σας να δημιουργήσετε αναμνήσεις που θα σας συντροφεύουν για πάντα…!!!